تصویر

بانک صادرات ایران

در دسته : نامشخص
بانک صادرات ایران نام یکی از بانک‌های تجاری ایران است. تاریخچه بانکداری به شيوه نوين در ایران از اوایل سال 1300 هجری شمسی بدلیل ضرورتهای اقتصادی و سیاسی آغاز شد اما از آنجائیکه نخستین بانکهای ایراني تا حدودي با حمايت دولت و در راستای تحقق خواست و منافع حکومت شکل گرفته بودند کمتر به جلب رضایت آحاد مردم توجه داشتند از اینرو به غیر از عده قلیلی که دارای مکنت و سرمایه زیادی بودند، اکثریت مردم ترجیح می‌دادند بجای پس‌‌انداز وجوه مازاد خود در بانکها، به رغم وجود تمامی مخاطرات احتمالی پولهای نقد خویش را در خانه نگهدارند بطوریکه براساس آمار منتشره در سال 1330 (هجری شمسی)؛ «از کل اسکناس و مسکوکات منتشره ایران تنها حدود 11 درصد آن در اختیار بانکها و 89 درصد مابقی آن در پستوهای منازل و صندوقچه‌های شخصی مردم و بعبارتی بصورت راکد و خارج از چرخه مالی و اقتصادی کشور نگهداری می‌شده است. بنیانگذاران بانک صادرات ایران با درک صحیح این موضوع بر آن شدند بمنظور جذب حداکثر نقدینگی کشور و شکوفایی اقتصادی، برای اولین بار در کشور بانکی براساس اصول مشتری‌مداری تأسیس کنند که به این ترتیب بانک صادرات ایران بعنوان یک بانک خصوصی و بصورت سهامی عام در اواسط سال 1331 با سرمایه 20 میلیون ریال که 50 درصد آن نقداً پرداخت شده بود، تشکیل شد و در 22 آبان همان سال با سیزده نفر پرسنل شروع بکار کرد درحالیکه خوش‌بین ترین افراد نیز با وجود بانکهای قدرتمند دولتی پیشرفت و موفقیت آن را پیش‌بینی نمی‌کردند. ارایه تسهیلات بانکی بهتر به مردم، ایجاد شبکه گسترده بانکی در سراسر کشور، جلب سرمایه‌های داخلی و پس‌اندازهای هر چند کوچک، اعطای تسهیلات و سرمایه‌گذاری در کلیه فعالیتهای اقتصادی، اهداف اولیه بانک صادرات بودند. تاریخ تاسیس این بانک به سال ۱۳۳۱ باز می‌گردد. این بانک به تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۳۱، توسط محمدعلی مفرح و چندی از یاران، با سرمایهٔ دو میلیون تومان بصورت اعتباری و سه هزار و پانصد تومان بصورت قرضی در بالاخانه‌ای در تکیه دولت روبروی بانک ملی ایران تحت نام بانک صادرات و معادن در اداره ثبت شرکت‌های تهران به ثبت رسید و از ۲۲ آبان همان سال، و افتتاح اولین شعبه، شروع به کار نمود. اولین شعبه این بانک، در بدو تاسیس، سیزده نفر کارمند داشت. در ابتدا مفرح از ادوارد ژوزف که در آن زمان از کارشناسان بانکی خوشنام بود برای مدیریت عاملی بانک دعوت کرد. پس از ژوزف، مفرح بعنوان مدیر عامل انتخاب و تا اواخر ۱۳۵۶ در این سمت باقی بود و در همین سال از سمت خود کناره گیری کرد و در خراد ۱۳۵۷ بطور کلی از بانک استعفاء داد. بانک صادرات ایران از بدو تأسیس؛ نوآوری در ارایه محصولات و خدمات بانکی و احترام به مشتریان و مراجعان را بعنوان اصلی لاینفک در وجهه همت خود گمارد و با جامه عمل پوشاندن به شعارهای انتخابی خود یعنی «بانک صادرات ایران در خدمت مردم» و «حق با مشتری است» (customer is the king) توانست طی مدت کوتاهی حجم زیادی از نقدینگی کشور را جذب و مهمتر از آن مردم را با نظام بانکی آشتی دهد. هدف از تاسیس این بانک که موسسین در ابتدا مدعی آن بودند عبارت بود از: دادن وام و سرمایه‌گذاری در فعالیت‌های اقتصادی از قبیل صنایع و استخراج معادن توسعه کشاورزی جذب سرمایه‌های داخلی و پس‌اندازهای هر چند کوچک ایجاد شبکه وسیع بانکی در سراسر کشور ارائه تسهیلات بانکی بهتر به مردم در سال ۱۳۴۲ نام این بانک به نام کنونی؛ یعنی بانک صادرات ایران تغییر یافت. این بانک در سال ۱۳۵۸ پیرو مصوبه شورای انقلاب اسلامی، ملی شد. در سال ۱۳۸۷، این بانک از یک شرکت سهامی خاص به سهامی عام تغییر یافت و سهام آن در سال ۱۳۸۸ در بورس اوراق بهادار تهران عرضه شد. نخستین لوگو یا آرم بانک صادرات، تصویر اسب بالداری است که عبارت بانک صادرات ایران بالای سرش درج شده‌است. انتخاب این لوگو به پیشنهاد ادوارد ژوزف، اولین مدیرعامل این بانک صورت گرفت. او این تصویر را از روی نگین انگشتر عتیقه‌ای که از یک مغازه عتیقه‌فروشی خریده بود، برداشت کرد. او اسب را سمبل سرعت و استقامت و نجابت و بال‌هایش را سمبل بلندپروازی و آغوش باز می‌دانست. این آرم شبیه به مهر انوشیروان، پادشاه ساسانی بود. این آرم پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تغییر کرد. یکی از ویژگی‌های آرم جدید نشان دادن نقشه ایران و مراکز استان‌های ایران بود که نشانه استانی شدن بانک محسوب می‌شد. این لوگو بار دیگر در سال ۱۳۶۹ تغییر کرد و لوگوی جدید که نشان‌دهندهٔ دو دست و یک سکه‌است جایگزین شد. این لوگو همچنان به عنوان آرم این بانک مورد استفاده قرار می‌گیرد. طرح اولیه آرم فعلی بانک صادرات در سال ۱۳۶۹ به سفارش روابط عمومی این بانک توسط اسماعیل کیامقدم طراحی شد. پس از آن، مرتضی ممیز بنا به درخواست بانک صادرات، تغییراتی در آن صورت داد و ماحصل آن به عنوان لوگوی بانک صادرات معرفی شد. به همین دلیل، بعدها بین این دو طراح اختلافاتی در خصوص این که چه کسی پدیدآورندهٔ این اثر است، درگرفت.

0 نظر

پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای ضروری علامت گذاری شده اند. *